zaterdag 13 september 2014

Dag 36 en dag 37: terug naar compostella en dan naar huis

Vandaag gingen we terug naar Santiago de compostella. We hadden een reservatie in de zelfde herberg als vorige keer. Maar het eerste dat we deden na dat we toekwamen met de bus in Santiago was naar het postkantoor gaan om het gerief dat we opgestuurd hadden op te halen en in de rugzak te proppen. Daarna gingen we richting onze herberg tot we plots de 2 franse dames tegen kwamen van de primitivo. We hebben er nog even mee gepraat en iets gedronken op het terras. We spraken af om 19u op het groot plein om samen iets te gaan eten maar ze daagden niet op. Achteraf gezien stonden ze op het verkeerde plein. Fautje in de communicatie. Maar ons eten was alleszins heel goed. Net als de laatste keer dat we in compostella waren hebben we een entrecote met pepersaus gegeten. En het heeft ons weer gesmaakt. 's nachts moeilijk kunnen slapen vanwege het lawaai van buiten. La Vuelta kwam zondag toe in Santiago en er was het een en het ander te doen. De volgende ochtend stonden we te wachten op de bus naar het vliegveld toen we plots de 2 franse dames opnieuw tegen kwamen. Het kwam ter sprake dat ze op een. Andere plaats stonden. We hebben nog gegevens uitgewisseld en zijn dan op de bus gestapt. In de luchthaven hebben we onze rugzakken ingepakt in een groene bescherm folie. Het resultaat waren net 2 glimwormen.
Nog een kleinigheid gekocht in de tax-free zone en dan wachten op het vliegtuig. Hier stopt het verhaal van de mormeldieren camino. Er zijn dingen gebeurd dat we in ons leven gaan mee dragen. Hetgeen we geleerd hebben, misschien iets dat niet logisch klinkt, "je moet dingen loslaten, dan komt het vanzelf weer bij jou".
Badankt dat u onze blog gelezen hebt.
Groeten
Glen en Tim
A.k.a.: de mormeldieren

vrijdag 12 september 2014

Dag 35: muxia

Vandaag was het echt een vakantie dag. 's ochtends naar de bushalte waar heel veel pelgrims stonden te wachten voor de bus richting Cee. We hadden bijna geen plaats meer. Gelukkig gingen wij er af in Cee en hadden daar een ontbijt. Vers fruitsap en Churro's als ontbijt. Na anderhalf uur kwam de bus richting muxia aan. Ongeveer een half uurtje op de bus gezeten en dan de laatste bestemming muxia. Heel mooi. Rotsen aan zee, (bijna) geen toeristen heel mooi. Voor het grootste deel van de dag hebben we gewoon gerust. We ontmoetten een Engels koppel die van Santiago tot hier waren gestapt. De man, Terry, had de camino frances al gelopen en introduceerde deze keer zijn vrouw via deze korte afstand met de camino. 'savonds met hen gegeten en dan gaan slapen

donderdag 11 september 2014

Dag 34: finisterra

Vandaag hadden we afgesproken met het Amerikaans gezin. Gisteren hadden we afscheid genomen van barry de Ier, die ondertussen ook de naam gekregen heeft als "captain Ireland, the son of thunder". Die is gisteren na de mis met de bus naar finisterra gegaan. Vandaag is het onze beurt. Mark heeft een huurauto bestelt waarmee we naar finisterra gingen. Hij heeft speciaal een grotere genomen dan hij van plan was eerder te huren omdat wij mee gingen. We hebben ons dus ook niet laten doen en de nodige kosten betaald. Mark hoefde het geld niet maar toch is het gelukt om hen even te trakteren. We gingen eerst met z'n allen gaan kijken naar de waterval in Ezaro. Daarna naar finisterra waar we iets dronken en aten. Dan moesten we spijtig genoeg afscheid nemen van van hen. Maar niet voor goed. Sean is al aan het plannen om naar België te komen. En wij zouden ook eens naar Amerika moeten gaan. Nadat we afscheid genomen hebben gingen we naar onze herberg om onze rugzakken af te zetten en daarna gingen we naar de vuurtoren van finisterra voor de ceremonie voor mijn mama. Dit is gefilmd. Daarna nog iets gedronken en het filmpje op maa haar Facebook gezet. Een terrasje gedaan. Een menu del dia gegeten. En naar bedje. Het was een dag met veel emoties. En het leven voelt nu beter aan.

https://www.facebook.com/video.php?v=10152788371589363&set=p.10152788371589363&type=2&theater

Mijn Camino - Glen

De Camino was zoals ik me enigszins voorgesteld had, maar toch ook helemaal anders
Het was een camino van maisvelden, eucalyptusbomen, bonenkruid, en veel braamstruiken wiens vruchten je af en toe wat extra kracht gaven net op het moment dat het nodig was
Een camino van wilde paarden, honden, katten, schapen en geiten, roofvogels en vooral veel koeien, en over het algemeen waren de mensen ook zeer vriendelijk
Een camino van prachtige zichten, een uitzonderlijke natuur en grootsteden die je best kan missen op dat moment
Een camino van vreemde ontmoetingen, rare dromen, niet meer toevallige gebeurtenissen en deugddoende ontmoetingen met gelijkgestemden
Een camino van zichzelf in vraag stellen bij elke stap, van groeien en daarna weer met je voeten op de grond terecht komen met de gedachte "keep walking..."
Een camino van ver weg en soms dichtbij, veelal verscheurd in de uitersten
Een camino van stoppen met zoeken achter antwoorden omdat je weet dat er echt geen antwoord is en dat hoeft ook niet
Een camino van stappen, veel stappen, telkens de ene voet voor de andere tot je er bijna moe van zou worden
Een camino van vroege uren, van hoofdlampen, van donkere en slipperige wegen, van doordringende regen en ongenadige zon, van dikke mist en verloren lopen, maar telkens kom je weer terecht
Een camino van tortilla's, boccadillo's, zumo's en cortado's die onze vroege ochtenduren opfleurden
Een camino van onderbroeken wassen, van genoeg water voorzien om mee te nemen, van aanzetten en weer toekomen
Een camino van in zichzelf gekeerd zijn en een camino van rock and roll
Een camino van de waarheid, de confrontatie met mezelf, het niet willen aannemen maar tevens niet kunnen vluchten ervoor, niet willen vluchten ervoor
Maar vooral een camino van leren loslaten, want pas dan komt alles terug en wordt het veel beter dan ervoor
Een camino van heengaan en een camino van terugkomen
Een camino die begint, maar die nooit zal eindigen, die nooit mag eindigen
Anders zou alles zinloos zijn

dinsdag 9 september 2014

Dag 33. Een dagje in Santiago

Vandaag hebben we ons volledig uitgeslapen tot 9u. Ontbeten in een bar op 100m van de albergue en dan recht naar de kathedraal. Veel pracht en praal en vooral veel toeristen. We werden letterlijk opzij geduwd door de massa. Dat was een beetje het verpestende element. Dat is ook hetgeen sint Franciscus hinderde. De pelgrims worden vertrappeld door de toeristen. Iemand die een gepaste cartoon vind, stuur gerust naar mij door. De mis begon en het wierookvat heeft geslingerd op het einde. Daarna hebben we de plaatselijke markt bezocht en een terrasje gedaan. Een beetje gegeten en daarna ging ieder zijn weg uit. Ik ging slapen voor 3u, vader ging naar het franciscanen klooster om kaarsjes te laten branden en de Amerikanen gingen naar hun hotel. Na mijn dutje spraken we af met Lucas, de oude bekende belg van Herentals, onder de tunnel aan het plein. Onder die tunnel staat altijd een straat muziekant. Deze keer was het een opera zangeres die ave Maria voor ons gezongen heeft. We hebben een cd van haar gekocht want het is echt om kippenvel van te krijgen. We wandelden diagonaal over het plein en vonden een restaurant waar we dineerden met Lucas. Een heel goed, sappig, mals, met pepersaus besprenkeld biefstuk met frietjes. Dat is heel lang geleden dat we zo een kwaliteits biefstuk gegeten hebben. Samen met een goed wijntje en de avond was perfect. Het was al donker terwijl we terug over het plein wandelden. We hoorden een melodie can Spaanse gitaren op het plein recht over de kathedraal. Daar hebben we ook nog even van genoten. Ook een cd gekocht. En dan zijn we uiteindelijk terug naar onze herberg gegaan. Dezelfde als gisteren. Het was een heel mooie dag. De drukte van de toeristen zijn we al vergeten. Zo goed was deze dag.